روستای کدیر

روستای سر سبز و ییلاقی و توریستی کدیر در استان مازندران واقع در شمال ایران قرار دارد. از توابع کجور است. کجور هم واقع در دامنه‌های مرکزی البرز می‌باشد.

از جاذبه‌های این روستا می‌توان به “آبشارنهرودبار”،” کوه زیبا قلالو ” و “چشمه‌های خنک آن ” اشاره کرد.

جمعیت ثابت کدیر به ۱۰۰ نفر می‌رسد و این به دلیل برودت زیاد هوا در فصل زمستان و کمبود امکانات رفاهی می‌باشد. لذا در فصول گرم سال جمعیت آن به 2۰۰۰نفر هم می‌رسد. و در واقع شرایط آب وهوایی منطقه، این روستا را به دهکده‌ای ییلاقی در ارتفاعات استان مازندارن تبدیل نموده است. به طوری که در فصول گرم تابستان می‌توان پیمودن یک جاده کوهستانی بسیار زیبا (جاده آب پری) در عرض مدتی کمتر از یک ساعت ازساحل دریا به این دهکده کوهستانی رسید که خنکی حیات بخش آن به روح لطافت تازه‌ای می بخشد. و تغییر دمای مربوطه به قدری محسوس است که دودکش های خانه‌های روستا در بسیاری از شبهای تابستانی خبر از روشن بودن بخاری‌های هیزمی آن دارد !!!

به نقل از کتاب “تاریخ طبرستان و رویان و مازندران نوشته سید ظهیر الدین مرعشی” قدمت روستای کدیر به پیش از ظهور اسلام می‌رسد و مردم آن تا سال 700 قمری زرتشتی بوده اند و سالانه 700 راس اسب اخته به مسلملنان جزیه می‌دادند تا آیین اجدادی خویش را حفط نمایند.

بر اساس گورهای کشف شده در مناطق مختلف کدیر می‌توان احتمال داد که مردم در این ناحیه ابتدا به دین زرتشت و سپس مسیحی بوده‌اند و بنا بر روایتی، وجه تسمیه کدیر از ‘کوه دیر’ به معنی کوهی که در آن دیری بوده‌است و یا دیری که در کوه واقع است، می‌آید.

جنگلهای زیبا، کدیر را از هر نظر دیدنی تر کرده‌است . به گونه‌ای که در این جنگل انبوه درختانی همچون شاه بلوط، راش، توسکا، آزاد، شمشاد، ممرز، نمدار، اوجا، ملچ، افرا، نارون، گردو، انجیر و غیره یافت می‌شد. در قدیم ارتفاع بعضی از درختان مزبور مانند توسکا ییلاقی و اوجا در جنگل کدیر، عباس آباد و گلندرود از چهل متر هم تجاوز می‌کرد.

کدیر از نظر جغرافیایی هم شرایط بسیار مناسبی دارد به طوری که این روستا از جنوب و شمال بین دو کوه و از هر طرف به جنگل وصل می‌باشد و با گرفتن مه زمینی باعث می‌شود که این دهکده از بسیاری از روستاهای منطقه متمایز گردد و در برنامه معروف تلویزیونی دیدنی‌ها به عنوان سرزمین مه و زیبایی معرفی گردد و تصاویری از مناظر آن توسط این برنامه در پیش چشم تماشاگران تلویزیونی قرار گیرد. در فصل گاوبانگی (جفت گیری گوزن ها)صدای گوزن ها از ارتفاعات جنگل شنیده میشود.